Αιγινήτικη δραχμή (6ος π.Χ. αιώνας)

η αιγινήτικη δραχμή

Η αιγινήτικη δραχμή πρωτοκατασκευάστηκε τον 6ο π.Χ. αιώνα.Ήταν φτιαγμένη από ασήμι και στην μπροστινή όψη είχε μια χερσαία χελώνα.Στην πίσω όψη τα πρώτα τρία γράμματα 'ΑΙΓ'  της λέξης ΑΙΓΙΝΑΤΟΝ δηλαδή των Αιγινητών,καθώς και ένα δελφίνι.Οι γραμμές στην πίσω όψη χρησίμευαν στον προσδιορισμό του βάρους του νομίσματος χωρίς να υπάρχει η ανάγκη να το ζυγίσουν.

'Αρχικά κυκλοφορούσε μόνο στην Αίγινα.Σύντομα όμως άρχισε να εμφανίζεται  και σε συναλλαγές με άλλες πόλεις,ακόμα και εκτός ελλαδικού χώρου μέχρι την Αίγυπτο και όλη την παραλιακή Μέση Ανατολή όπου το ασήμι ήταν εξαιρετικά δυσεύρετο.Ήταν δήλαδη το πρώτο διεθνές νόμισμα που γνωρίζουμε και ακολούθως πολλά νομίσματα άρχισαν να κατασκευάζονται με τις προδιαγραφές βάρους της αιγινήτικης δραχμής (6,1 γραμμάρια).

Πριν μερικά χρόνια σε ένα χωριό της Καρδίτσας βρέθηκε ένα αρχαίο πιθάρι που περιείχε πολυάριθμες αιγινήτικες δραχμές.

πενηντάδραχμο 1876

Αργυρό πεντάδραχμο του 1876 με τη μορφή του Γεωργίου Α', έργο του A. D. Barre που κόπηκε στη Γαλλία και αντιστοιχούσε στην εποχή του σχεδόν με δύο ημερομίσθια. Είχε διάμετρο 37 χιλ. και βάρος 25 γρ., με περιεκτικότητα αργύρου τουλάχιστον 90%. Σήμερα σε ακυκλοφόρητη κατάσταση έχει σημαντική συλλεκτική αξία

Ενδιαφέροντα γεγονότα για τη δραχμή

Το πρώτο κέρμα της μίας δραχμής	Κόπηκε στο Μόναχο το 1833, αν και αναγράφεται ως έτος το 1832. Ήταν αργυρή και έφερε στη μία όψη τη μορφή του Όθωνα και από την άλλη τον Βασιλικό θυρεό. Υποδιαιρέσεις της ήταν ταχάλκινα κέρματα των 1, 2, 5 και 10 λεπτών και πολλαπλάσιά της το αργυρό κέρμα των 5 δραχμών και τα χρυσά των 20 και 40 δραχμών. Όλες οι εκδόσεις της πρώτης δραχμής θεωρούνται σπάνιες και η σημερινή τους αξία υπερβαίνει τις 3.000 ευρώ.
Τα πρώτα χαρτονομίσματα	Κόπηκαν το 1841 από τη νεοσύστατη Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και ήταν αξίας 25, 50, 100 και 500 δραχμών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ανέγραφαν στη μία όψη τους ότι "Η παραποίησις τιμωρείται με δεσμά δια βίου". Το πεντακοσάρικο που τότε διέθετε τεράστια αγοραστική δύναμη εκτυπώθηκε στο Παρίσι σε μόλις 600 τεμάχια κι από αυτά τέθηκαν σε κυκλοφορία μόλις τα 276. Η σημερινή συλλεκτική του αξία θεωρείται ανυπολόγιστη.
Το πιο περιπετειώδες χαρτονόμισμα	Το πιο περιπετειώδες χαρτονόμισμα της ελληνικής νομισματικής ιστορίας τυπώθηκε το 1939 στην Αγγλία ως κατοστάρικο, όμως τέθηκε στην κυκλοφορία το 1941 ως χιλιάρικο. Τα σημεία όπου αναφερόταν η αξία του αριθμητικώς και ολογράφως, επισημάνθηκαν με σκούρο σχέδιο ώστε να μη διακρίνονται εμφανώς, ενώ παράλληλα τυπώθηκε το «Δραχμαί 1000» πάνω στο υδατογράφημα. Οι περιπέτειές του όμως δεν σταματούν εδώ. Μετά την κατάρρευση του μετώπου το 1941, το πλοίο που μετέφερε τα αποθέματα της Τράπεζας της Ελλάδος στην Κρήτη, βομβαρδίστηκε από τουςΓερμανούς στη Μονεμβασιά και πολλά σακιά με κατοστάρικα χωρίς επισήμανση βρέθηκαν στη θάλασσα. Οι χωρικοί τα μάζεψαν και τα περισσότερα απ' αυτά επισημάνθηκαν από παραχαράκτες και κυκλοφόρησαν παράνομα στην αγορά μαζί με τα άλλα χιλιάρικα. Τα πλαστά ήταν τόσα πολλά, που ακόμα και σήμερα τα βρίσκει κανείς εύκολα στα παλαιοπωλεία.
Η πρώτη 1 δραχμή σε χαρτονόμισμα	Για πρώτη φορά το 1885 κυκλοφόρησαν χαρτονομίσματα (για την ακρίβεια κερματικά γραμμάτια) αξίας 1 και 2 δραχμών αντικαθιστώντας τα αργυρά κέρματα. Άρχισαν να αποσύρονται σταδιακά το 1910, εξέλειπαν πλήρως το 1914 και επανήλθαν σε νέες κόπιες το 1941 για ένα μικρό διάστημα κατά το ξεκίνημα της κατοχής και το 1944 με την απελευθέρωση.
Τα κομμένα στα δύο χαρτονομίσματα	Επρόκειτο μεν για κομμένα στα δύο, αλλά παράλληλα για πλήρη χαρτονομίσματα. Η ιστορία τους ανάγεται στο 1921, όταν διαφαινόταν η ήττα στο Μικρασιατικό πόλεμο και η οικονομία της Ελλάδας χώλαινε επικίνδυνα. Μπροστά στην απειλή της οικονομικής κατάρρευσης, ο τότε υπουργός Οικονομικών Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης κατέφυγε σε αναγκαστικό εσωτερικό δανεισμό. Έκοψε όλα τα χαρτονομίσματα στη μέση και έθεσε το δεξιό τους τμήμα στην κυκλοφορία στη μισή αξία από την αναγραφόμενη (π.χ. το χαρτονόμισμα των 25 δραχμών είχε ανταλλακτική αξία 12,5 δραχμών), ενώ το αριστερό τους τμήμα ανταλλάχθηκε με ομολογίες του δημοσίου. Έτσι όλοι οι Έλληνες δανειοδότησαν υποχρεωτικά το κράτος με τα μισά τους χρήματα. Η λύση εκείνη αποδείχθηκε σωτήρια, ωστόσο ο εμπνευστής της υπουργός δεν γλύτωσε την εκτέλεση στη δίκη των έξι που ακολούθησε της Μικρασιατικής καταστροφής.
Το μεγαλύτερο σε ονομαστική αξία χαρτονόμισμα (100.000.000.000 δρχ.)	Το μεγαλύτερο σε ονομαστική αξία χαρτονόμισμα ήταν αξίας 100 δισεκατομμυρίων δραχμών. Κόπηκε στις 3 Νοεμβρίου 1944 φέροντας την υπογραφή του νέου διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Ξενοφώντα Ζολώτα. Ήταν παντελώς ανυπόληπτο και η ουσιαστική του αξία σχεδόν μηδαμινή. Ακολούθησε τις εκδόσεις των 5, 25 και 200 εκατομμυρίων και 2 δισεκατομμυρίων και αποσύρθηκε λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του. Επρόκειτο για την τελική φάση της κατοχικής οικονομικής κατάρρευσης. Με βάση τη χρυσή λίρα Αγγλίας, είναι χαρακτηριστική η κατρακύλα της δραχμής. Η ισοτιμία: Ιανουάριος 1944: 1 λίρα = 2,1 εκατομμύρια δραχμές Μάρτιος 1944: 1 λίρα = 15 εκατομμύρια δραχμές Αύγουστος 1944: 1 λίρα = 2,5 δισεκατομμύρια δραχμές Σεπτέμβριος 1944: 1 λίρα = 18 δισεκατομμύρια δραχμές Νοέμβριος 1944: 1 λίρα = 71 τρισεκατομμύρια δραχμές
Η ιταλική κατοχική δραχμή	Μία "αμαρτωλή" περίπτωση κατοχικής δραχμής ήταν αυτή που εξέδωσαν μεταξύ 1941 και 1944 οι Ιταλοί φασίστες που τη χρησιμοποίησαν για να δώσουν "νομιμότητα" στο πλιάτσικο της Ελλάδας. Η σειρά περιελάμβανε 9 αξίες, από 5 έως 20.000 δραχμές και κυκλοφόρησε παράλληλα με την αναξιόπιστη πληθωριστική ελληνική δραχμή. Οι συναλλασσόμενοι έκαναν ότι μπορούσαν για να αποφύγουν αυτά τα χαρτονομίσματα, που έφεραν και τον Δαβίδ του Μιχαήλ Άγγελου, ενώ εκδότρια φερόταν η Cassa Mediterranea di credito per la Grecia (Μεσογειακό ταμείο πίστεως για την Ελλάδα).
Τα αντάρτικα χαρτονομίσματα του σιταριού	Ένα παράξενο αντάρτικο χαρτονόμισμα κυκλοφόρησε το 1944 από την ΠΕΕΑ ("Κυβέρνηση του Βουνού") και δεν είχε βάση την παντελώς αναξιόπιστη τότε δραχμή, αλλά την οκά σιταριού. Το ΕΑΜ -ΕΛΑΣ χρησιμοποιούσε αυτό το χαρτονόμισμα που στην ουσία επρόκειτο για ομολογία, και μάλιστα άτοκη, για να προμηθευτεί τα αναγκαία για το αντάρτικο από τους χωρικούς, υποσχόμενο την εξόφληση του χρέους μετά την απελευθέρωση. Το ΕΑΜ όμως ηττήθηκε κι έτσι έμειναν για πάντα ανεξόφλητα. Λέγεται ότι κάποιοι αφελείς χωρικοί ελπίζοντας να βρουν το δίκιο τους προσκόμισαν αυτά τα χαρτονομίσματα στις τράπεζες απαιτώντας μάλιστα την εξόφλησή τους, αλλά αντί χρημάτων εισέπραξαν κατηγορίες ως συνεργάτες των ανταρτών.
Οι τελευταίες δραχμές	Κυκλοφόρησαν το 2000 και ήταν μία σειρά νικέλινων κερμάτων αξίας 500 δραχμών σε 6 διαφορετικούς τύπους με αντίστοιχες Ολυμπιακές παραστάσεις. Επρόκειτο για αναμνηστικά κέρματα με αφορμή τους επερχόμενους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004, αλλά ήταν και κανονικής κυκλοφορίας. Τα περισσότερα από αυτά έχουν συγκεντρωθεί σε μεγάλο βαθμό από έμπορους και συλλέκτες σε Ελλάδα και εξωτερικό, καθώς στο μέλλον αναμένεται ραγδαία αύξηση της αξίας τους. Τα αποθέματα της Τράπεζας της Ελλάδος ήταν ήδη εξαντλημένα από τα μέσα του 2001.

Αντικατάσταση της δραχμής από το ευρώ

Την 1η Ιανουαρίου του 2002 η δραχμή αντικαταστάθηκε από το Ευρώ, την κοινή νομισματική μονάδα των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με ισοτιμία 1 ευρώ = 340,750 δραχμές. Η περίοδος αντικατάστασης των νομισμάτων από την Τράπεζα της Ελλάδας έληξε την 1η Μαρτίου 2004, ενώ τα χαρτονομίσματα μπορούν να αντικατασταθούν με ευρώ έως την 1η Μαρτίου 2012.
Συγκεκριμένα η αξία των νομισμάτων την εποχή της αντικατάστασης με το ευρώ είχε ως εξής:

• 1 Δραχμή = 0,293 λεπτά
  
• 2 Δραχμές = 0,587 λεπτά
  
• 5 Δραχμές = 1,47 λεπτά
  
• 10 Δραχμές = 2,93 λεπτά
  
• 20 Δραχμές = 5,87 λεπτά
  
• 50 Δραχμές = 14,67 λεπτά
  
• 100 Δραχμές = 29,35 λεπτά
  
• 500 Δραχμές = 1,47 Ευρώ
  

Ενώ η αξία των χαρτονομισμάτων την ίδια εποχή είχε ως εξής:

• 100 Δραχμές = 29,35 λεπτά
  
• 200 Δραχμές = 58,69 λεπτά
  
• 500 Δραχμές = 1,47 Ευρώ
  
• 1.000 Δραχμές = 2,93 Ευρώ
  
• 5.000 Δραχμές = 14,67 Ευρώ
  
• 10.000 Δραχμές = 29,35 Ευρώ
  

τριαντάδραχμο του 1963

Αναμνηστικό αργυρό τριαντάδραχμο του 1963, που ήταν ως ένα βαθμό και κανονικής κυκλοφορίας. Κόπηκε στο Παρίσι σε 3 εκατομμύρια αντίτυπα, για τα 100 χρόνια της τότεβασιλεύουσας δυναστείας και εικονίζονται οι 5 από τους 6 βασιλείς που είχαν ως τότε βασιλεύσει. Η περιεκτικότητά του σε ασήμι ήταν 83,5% και το βάρος του 18 γραμμάρια. Ήταν έργο του χαράκτη Βάσου Φαληρέα.  

Χαρτονόμισμα 100 δισεκατομμυρίων!

Γενικά, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπό την πίεση της οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας και του υπερπληθωρισμού, η δραχμή γνώρισε τη μεγαλύτερη απαξίωση στην ιστορία της. Τυπώθηκαν χαρτονομίσματα με ονομαστική αξία ακόμα και δισεκατομμυρίων δραχμών, που η ανταλλακτική τους αξία όμως ήταν μηδαμινή. Το χαρτονόμισμα των 100 δισεκατομμυρίων δραχμών ακολούθησε τις εκδόσεις των 5, 25 και 200 εκατομμυρίων και 2 δισεκατομμυρίων.

Σε σημερινές τιμές και με βάση τη χρυσή λίρα Αγγλίας, η πραγματική αξία του δεν θα πρέπει να ξεπερνούσε τα σημερινά 10 λεπτά του ευρώ.

Τελικά, αποσύρθηκε λίγες ημέρες μετά την κυκλοφορία του. Στην μετακατοχική περίοδο, έγιναν δύο νομισματικές μεταρρυθμίσεις προκειμένου να αποκτήσει η Ελλάδα ένα σταθερό νόμισμα. Η πρώτη έγινε τον Νοέμβριο του 1944, οπότε η υποτιμημένη δραχμή αντικαταστάθηκε με μια νέα, με ισοτιμία που ορίστηκε σε 50.000.000.000 παλιές δραχμές για κάθε 1 νέα. Η δεύτερη μεταρρύθμιση σημειώθηκε μία δεκαετία αργότερα, το 1954, όταν η δραχμή αντικαταστάθηκε ξανά με μία νεότερη με αναλογία 1000 δραχμές προς 1 νέα.
πηγή: tvxs.gr

100 δραχμές (αναμνηστικά)

Aναμνηστικά κέρματα των 100 δραχμών

ιστορία σύγχρονης δραχμής

Μπρούτζινη δραχμή, νόμισμα κοπής 1976 με επανεκδόσεις ανά διετία ως το 1986. Έργο του χαράκτη Λ. Ορφανού. Το 1988 η ανταλλακτική της αξία εξανεμίσθηκε από τον πληθωρισμό.

Η πρώτη νομισματική μεταρρύθμηση γίνεται λίγο μετά τον διορισμό του Όθωνα ως βασιλιά της Ελλάδας και την άφιξη του στο Ναύπλιο στις 25 Ιανουαρίου 1833. Με Βασιλικό διάταγμα της 8ης Φεβρουαρίου 1833 «περί ρυθμίσεως του νομισματικού συστήματος», αντικαθίσταται με την δραχμή ο Φοίνικας, νόμισμα που επιχείρησε να καθιερώσει ο Ιωάννης Καποδίστριας το 1828. Η νέα νομισματική μονάδα του σύγχρονου Ελληνικού κράτους η υποδιαιρείται σε 100 λεπτά. Από τότε και αδιάλειπτα μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου 2002, η δραχμή ήταν νομισματική μονάδα του σύγχρονου Ελληνικού κράτους.
Η καθιέρωση της δραχμής το 1833 αποτέλεσε αν όχι αναβίωση του ξεχασμένου μέχρι τότε νομίσματος, τότε ήταν ακόμα μια προσπάθεια της ελληνικής πολιτείας να συνδέσει το νεοσύστατο ελληνικό κράτος με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό

Το νέο αυτό νόμισμα είχε βάρος 4,477 γραμμάρια από τα οποία τα 4,029 γραμμάρια ήταν καθαρό ασήμι και τα 0,448 χαλκός. Η ισοτιμία της δραχμής ορίστηκε στα 0,895 του γαλλικού χρυσού φράγκου.


Κέρμα των 500 δραχμών, από τα τελευταία που κόπηκαν στην Ελλάδα (2000)
Οι πρώτες δραχμές και οι υποδιαιρέσεις τους κόπηκαν στην Βαυαρία από μήτρες που κατασκεύασε στο Μόναχο ο Κόνραντ Λάνγκε, μετέπειτα διευθυντής του Ελληνικού Βασιλικού Νομισματοκοπείου. Παρόλο που το βασιλικό διάταγμα έχει ημερομηνία 8 Φεβρουάριου 1833 στη πρώτη δραχμή αναγράφεται το έτος 1832, το έτος δηλαδή διορισμού του Όθωνα ως βασιλιά της Ελλάδας.

Το νέο ελληνικό νομισματικό σύστημα ήταν στη σύλληψη διμεταλλικό (χρυσά και αργυρά νομίσματα), αλλά στην πράξη δεν κυκλοφόρησαν παρά ελάχιστα χρυσά νομίσματα. Τον Αύγουστο του 1833 απαγορεύτηκε ρητά η αποδοχή τουρκικών νομισμάτων από τα δημόσια ταμεία σε μια προσπάθεια να επιβληθεί το νέονόμισμα.
Στις 30 Μαρτίου 1841 , μετά από πολυετείς προσπάθειες, ιδρύθηκε η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος στη οποία παραχωρήθηκε το προνόμιο της έκδοσηςχαρτονομισμάτων το οποίο και διατήρησε έως το 1927 οπότε και ιδρύεται η Τράπεζα της Ελλάδος.Πρώτος διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας ήταν ο Γεώργιος Σταύρου του οποίου το πορτραίτο εμφανίζεται στην κύρια όψη όλων των χαρτονομισμάτων που εξέδωσε η τράπεζα. Επίσης στην ίδια όψη και έως το 1923εικονίζεται και ο βασιλικός θυρεός.
Toν Απρίλιο του 1867 η Ελλάδα υπογράφει συμφωνία [4] με την Λατινική Νομισματική Ένωση ώστε η δραχμή να ακολουθήσει τους κανόνες ισοτιμιών της ένωσης όμως λόγω των πολέμων και της οικονομικής κρίσης που ακολούθησε, η δραχμή δεν κατάφερε να προσχωρήσει στην ένωση πριν από το 1910.
Κατά την περίοδο του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου η δραχμή γνωρίζει την μεγαλύτερη απαξίωση στην ιστορία της κάτω από την πίεση της οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας και τουυπερπληθωρισμού που δημιουργήθηκε λόγω των συνθηκών της εποχής. Τυπώθηκαν χαρτονομίσματα με ονομαστική αξία ακόμα και δισεκατομμυρίων δραχμών που η ανταλλακτική τους αξία ήταν μηδαμινή.
Το 1944 εκδόθηκε το μεγαλύτερο σε ονομαστική αξία χαρτονόμισμα που κυκλοφόρησε ποτέ στην Ελλάδα. Είχε ονομαστική αξία 100 δισεκατομμυρίων δραχμών όμως ήταν παντελώς ανυπόληπτο και η ουσιαστική του αξία σχεδόν μηδαμινή. Επρόκειτο για την τελική φάση της κατοχικής οικονομικής κατάρρευσης. Σε σημερινές τιμές και με βάση τη χρυσή λίρα Αγγλίας, η πραγματική αξία του δεν θα πρέπει να ξεπερνούσε τα σημερινά 10 λεπτά του ευρώ. Αποτέλεσμα ήταν να αποσυρθεί λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από την Γερμανική κατοχή, έγιναν δύο νομισματικές μεταρρυθμίσεις έτσι ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει και πάλι ένα σταθερό νόμισμα. Τον Νοέμβριο του 1944 με την πρώτη μετακατοχική νομισματική μεταρρύθμιση η παλιά και υποτιμημένη δραχμή αντικαταστήθηκε με μια νέα με ισοτιμία που ορίστηκε σε 50.000.000.000 παλιές δραχμές για κάθε 1 νέα.
Η νέα δραχμή διατηρήθηκε μία δεκαετία έως το 1954 οπότε με την δεύτερη μετακατοχική μεταρρύθμιση αντικαταστήθηκε ξανά με μία νεότερη με αναλογία 1000 δραχμές προς 1 νέα. Σύμφωνα με τοσύστημα ισοτιμιών Μπρέτον Γουντς στο οποίο είχε ήδη προσχωρήσει η δραχμή από το 1953, το νέο νόμισμα συνδέθηκε με το δολάριο των ΗΠΑ με σταθερή ισοτιμία 30 δραχμές = 1$. Το 1973, το σύστημα του Μπρέτον Γουντς καταργήθηκε και η συναλλαγματική ισοτιμία των δυο νομισμάτων έπαψε να είναι σταθερή.
Την 1η Ιανουαρίου 2002, η ελληνική δραχμή αντικαταστάθηκε επίσημα από το ευρώ, και από την 1η Μαρτίου 2002 δεν αποτελεί πλέον νόμιμο χρήμα στην Ελλάδα.

μακεδονικό τετράδραχμο

Μακεδονικό τετράδραχμο στο οποίο απεικονίζεται ο Μέγας Αλέξανδρος.

Με τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο όρος δραχμή διαδόθηκε και εκτός ελληνικού κόσμου . Ο μύθος που δημιουργήθηκε γύρω από το όνομα του μεγάλου στρατηλάτη ήταν παράγοντας ο οποίος συντέλεσε ώστε να κοπούν δραχμές που να τον απεικονίζουν, από τους επιγόνους του αλλά και πολύ μετά από τον θάνατο του και από άλλους ηγεμόνες στο Ιράν και την Ινδία.

πενηντάδραχμο 1980

Το πενηντάδραχμο του 1980 με τη μορφή του Σόλωνα στον εμπροσθότυπο, ένα από τα πλέον ατυχήσαντα ελληνικά κέρματα (ογκώδες, βαρύ, άτεχνο, δύσχρηστο). Εκδόθηκε σε 32,3 εκατ. κομμάτια και επανεκδόθηκε το 1982 και 1984. Αποσύρθηκε από την κυκλοφορία μετά την έκδοση νέου τύπου, το 1986.

δεκάδραχμο 1973

Νικέλινο δεκάδραχμο του 1973, όπου η ένδειξη «Βασίλειον της Ελλάδος» αντικαταστάθηκε από το «Ελληνική Δημοκρατία» μετά την πτώση της μοναρχίας από το δικτατορικό καθεστώς. Είναι ακόμα χαρακτηριστικό ότι από το έμβλημα της Χούντας, τον φοίνικα, αφαιρέθηκε η φιγούρα του στρατιώτη.

κατηγορίες μεταλλικών νομισμάτων

Τα νομίσματα κατατάσσονται σε κατηγορίες ανάλογα με το ποιός ήταν ο ανώτατος άρχοντας της εποχής ή από την εκάστοτε πολιτική κατάσταση. Έτσι προκύπτουν οι παρακάτω κατηγορίες:

• Ιονικό Κράτος (1801 – 1862)
  
• Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας (1828 – 1832)
  
• Βασιλιάς Όθων (1832 – 1862)
  
• Βασιλιάς Γεώργιος Α’ (1863 – 1913)
  
• Κρητική Πολιτεία (1896 – 1906)
  
• Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α’ (1913 – 1917 και 1920 – 1922)
  
• Βασιλιάς Γεώργιος Β’ (1922 – 1923 και 1935 – 1947)
  
• Β' Ελληνική Δημοκρατία (1924 – 1935)
  
• Βασιλιάς Παύλος (1947 – 1964)
  
• Βασιλιάς Κωνσταντίνος Β’ (1964 – 1970)
  
• Δικτατορική περίοδος (1967 – 1974)
  
• Γ' Ελληνική Δημοκρατία (1976 – 2001)
  

Εκτός από την περίοδο του Ιωάννη Καποδίστρια (1828 - 1832) όπου νόμισμα τις Ελλάδας ήταν ο φοίνικας, την περίοδο τουευρώ από το 2002 και μετά και την ειδική περίπτωση του Ιονικού κράτους, σε όλες τις άλλες περιόδους και για 170 συναπτά έτη κυκλοφόρησε η δραχμή. Νόμισμα με το όνομα δραχμή κυκλοφόρησε και στην Κρητική Πολιτεία, η οποία για ένα μικρό χρονικό διάστημα αποτέλεσε ξεχωριστή πολιτειακή οντότητα.

Αθηναϊκό τετράδραχμο (5ος π.Χ. αιώνας)

Οι δύο όψεις του Αθηναϊκού τετράδραχμου. Στην μία η Αθηνά και στην άλλη, το σύμβολο της Αθήνας, η γλαυξ (κουκουβάγια).

Ειδικά το αθηναϊκό τετράδραχμο αποτέλεσε το πλέον διαδεδομένο νόμισμα την περίοδο της ακμής της Αθήνας τον 5ο αιώνα π.Χ. έως και την εποχή του Μεγάλου Αλέξανδρου όπου επικράτησαν τα Μακεδονικά νομίσματα. Γινόταν δεκτό στις συναλλαγές σε όλον τον ελληνικό κόσμο ακόμα και στις πόλεις εκείνες οι οποίες δεν κρατούσαν φιλική στάση προς την Αθήνα. Στις μια όψη του απεικονίζεται η Αθηνά και στην άλλη το σύμβολο της πόλης των Αθηνών την γλαύκα (κουκουβάγια). Το νόμισμα αυτό ήταν ποιο γνωστό απλώς ως Αθηναϊκή γλαύκα. Αιώνες αργότερα η γλαύκα του Αθηναϊκού τετράδραχμου απεικονίζεται και πάλι στη ελληνική εθνική όψη του κέρματος του 1 ευρώ.